درمان سردرد

روحش چو پرستوی بهاری، سرمستمی خواست چو عباس شود او بی دستوقتی که شهاب عمر او کرده غروبقلب پدرش ز سینه ،افتاد و شکستشعر:استاد غلامرضا کیا(طالب)خلاصه ای از زندگینامه شهید والامقام عباس ساوجی نیااول تیر ماه ۱۳۴۹ شیرین ترین و دلنشین ترین روز زندگی حاج قدرت الله ساوجی نیا این معلم و شخصیت فرهنگی سرشناس دربندسر و رودبارقصران بود . چرا که خداوند با تولد دومین فرزند این خانواده که پسری سالم و زیبا بود مثل همیشه لطف بیکران خود را نمایان کرد. و پدر و مادرنامی که برای این نوزاد پیشانی بلند انتخاب کردند"عباس" بود.وچون اعتقاد داشتند وجود این نوزاد چون شهابی زندگی آنها را نورانی خواهد کرد.او را شهاب هم می نامیدند.شهید عباس(شهاب) ساوجی نیا که در خانواده ای برخوردار از سواد و معنویت بدنیا آمد از همان دوران کودکی نشان داد که از بهره هوشی وتوان جسمی بسیار مناسب برخوردار است. و پدر برای پرورش مناسب فرزندش،مدرسه شیخ بهائی که در سالهای قبل از انقلاب از بهترین آموزشگاه های تهران محسوب میشد را انتخاب کرد و نام فرزند عزیزش را ثبت نام کرد. چرا که مطمئن بود در این مدرسه علاوه بر رشد علمی،بواسطه مدیران و مسئولان آن به مسائل مذهبی و دینی دانش آموزان ،شهاب نیز از وضعیت مناسبی برخوردار خواهد بود.حاج قدرت الله ساوجی نیا علاوه بر این همیشه شهاب را همراه خود در همه مجامع و محافل دینی مخصوصا هیئت قرآنی اهالی محترم تلخاب می برد .شهید عباس از همان ابتدای دوران نوجوانی علاقه خود را به انجام تکالیف شرعی و مذهبی به خصوص نماز و قرائت قرآن نشان داد و ورود عباس به دوران جوانی مصادف با همه گیر شدن نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری حضرت امام خمینی(ره)بود.ِبنابر این زمینه های حضور شهید عباس در اجتماعات بزرگتری که تا کن درمان سردرد...

/"راز نام یک پادگان به نام یک قهرمان "میخواهم داستان قهرمانی یک سرباز شجاع ارتشی در زمان جنگ را بازگو کنم تا بزرگداشت روز ارتش با حس و حال خاصی برایتان همراه باشد.خروجی درب پشتی قصر فیروزه یک مرکز آموزشی هست تحت عنوان مرکز آموزشی شهید ستوانیکم وظیفه "عبدالحمید انشایی"در حالیکه هزاران شهید از درجات امیری تا سرهنگی، سرگردی، سروانی، ستوانی، استواری، گروهبانی در ارتش هست، چه عاملی باعث شده نام سرباز وظیفه "پایین ترین" درجه نظامی در ارتش بر سر درب پادگان بزرگ حک شود چرا که این تابلو با مفاهیم ارشدیت و سسله مراتب ارتش همخوانی نداشت.بلاخره جواب سوالم را از تلویزیون شنیدم. در تلویزیون یکی از امیران ارتش در مورد ستواندوم شهید سرباز وظیفه "عبدالحمید انشایی" خاطره ای تعریف کرد.عبدالحمید انشایی در زمان جنگ تحمیلی عراق و ایران، سرباز وظیفه و رسته اش دیده بانی بوده. دیده بان در نیروی زمینی خیلی جلوتر از توپخانه در مکانهایی خاص ضمن استتار خود اقدام به شناسایی دقیق محل هایی که توپهای خودی باید زده شود به نیروهای خودی به اصطلاح "گرا" میدهد.حمید انشایی در منطقه بلندی به نام "شیاه کوه " در جبهه گیلان غرب مستقر میشود و گراها را به نیروهای خودی ارسال میکند تا توپچیها گلوله های توپ را به محل های دقیق دشمن شلیک کنند. دشمن جلوتر میاید. محاصره تنگ تر میشود. فرمانده دستور میدهد سرباز برگرد! انشایی برگرد!حمید انشایی در شیاه کوه در نزدیکی نیروهای بعثی اقدام به گرا دادن محلی که خودش مستقر بوده را میدهد! عقب نشینی و فرار از جبهه برایش معنی ندارد. این جوان بی باک با تمام شجاعت و دلاوری جایی که خود سنگر گرفته بود را به نیروهای ایرانی بعنوان نقطه هدف گرا میدهد.فرمانده متوجه میشود جایی که انشایی گرا میدهد آنج درمان سردرد...

ما سینه زدیم بی صدا باریدنداز هر چه که دم زدیم، آنها دیدند ما مدعیان صف اول بودیماز آخر مجلس شهدا را چیدندخلاصه ای از زندگینامه شهید والامقام صفرعلینورایی تباراین شهید گرانقدر درسال ۱۳۴۰ در قریه درودشمشک در یک خانواده مذهبی و زحمتکش متولد شد.پدرش کارگری ساده بود که با تمام‌ توان برای کسب روزی حلال زحمت میکشید تا همسر وفرزندانش با آرامش زندگی را سپری کنند. پدر تمام سختیها را تحمل میکرد تا فرزندان از تحصیل علم عقب نمانند.‌ِلذا شهید صفرعلی دوران ابتدایی را در مدرسه درود وتحصیلات راهنمایی و متوسطه اش را در مدرسه شمشک که بعد از انقلاب ( شهید مطهری شمشک) نامگذاری شد گذراند ودر تمام دوران تحصیل با کسب بهترین نمرات جز شاگردان ممتاز محسوب میشد. اتمام تحصیلات وی مصادف با اوج گیری انقلاب اسلامی بود که در کنار دیگر برادران همفکرش از هیچ کوششی برای بثمر رسیدن انقلاب اسلامی فروگذار نکرد. شهید صفر علی دارای اراده بسیار قوی بود و چنان بر هوای نفس خود غلبه میکرد که از این نظر در بین همسالانش کاملا متمایز بود .به کارهای فرهنگی بسیار علاقه مند بود در همین راستا به اتفاق شهید حجت اله آبنیکی از بنیانگذاران کتابخانه و فعالین مسجد درود در دوران اوجگیری انقلاب اسلامی بود. تا میتوانست به فقرا کمک میکرد چون خود درد محرومیت و فقر را چشیده بود. ِلذا با همین روحیه و برای خدمت به محرومین پس از چندی به تهران مهاجرت کرده و در جهاد سازندگی ثبت نام میکند و پس از گذراندن دوره های مهارتی برق به مناطق سوسنگرد و اهواز می رود تا در مناطق محروم آن دیار به برق رسانی و سیم کشی بپردازد پس از پایان چند دوره ماموریت با اینکه تا فرا رسیدن سربازی فرصت داشت ولی داوطلبانه وارد خدمت سربازی میشود وپس از دوره آموزش به لشکر زر درمان سردرد...